O Meyden Sun

Gel-ey sâkî ezel bezminde tatmıştık o meyden sun
Bu hasret câna tak etmiş o mey gelsin devâ olsun
Bunalmış rûh-i menfûhum ferahlansın safâ bulsun
Kamışlıktan kesilmiş ney, delinmiş bağrı yanmaz mı!

Fuzûlî İbn-i Fârız Yûnus-i gûyende âşıklar
Mahabbet çeşmesinden kanmamıştır bağrı yanıklar
Tecellî-i mahabbet intizar etmekte lâyıklar
Ezel bezminde mest olmuş gönüller bezmi anmaz mı

Kulun Musâ talep etmiş bu mümkün yerde sanmışken
Tecellî-i cemalinden büyük dağ parçalanmışken
Tutulmuş aşkına pervaneler hep nâre yanmışken
Bu âlemde tecellîye benim kalbim dayanmaz mı!

Ölenler var gidenler var ölüm gerçek yalanlar var
Bu gaflet-hâneden ibret alıp hakkı bulanlar var
Dalıp deryây-ı gaflette ömür sürmüş olanlar var
Ölüm hakka uyanmaktır uyuyanlar utanmaz mı!

Boyun büktüm elimden gelmiyor kamil ubûdiyyet
Vedud Rahman Rahim Rabbim bilirsin niyyetim niyyet
Eğer lutfeyleyip ihsan edersen abde kurbiyyet
Bu devlet bir nasîb-olsun kara bahtım uyanmaz mı

Uzatma sürgünüm ya Rab izin ver ölmeden öldür
Şu mahzun Hayri’nin solmuş sararmıştır yüzün güldür
Gülistanın dalından ayrılıp gelmiş garip güldür
Gülistan sahibi sensin garip güller sulanmaz mı!

(Mefâ’îlun…)